Narlıkuyu

Narlıkuyu, Cennet Cehennem, Astım mağarası (Mersin 2013)

Biraz da Mersin Akdeniz Olimpiyatlarını bahane ederek bir haftalığına Mersin’e gittiğimizde, bir günü kendimize ayırarak Narlıkuyu ve çevresini tanıma fırsatı buldum. Tece’de kalıyorduk ve amacımız, Narlıkuyu’nun bitişiğindeki Akyar koyunda (Kızlar Hamamı Koyu da deniyor) denize girmekti.

Kızlar Hamamı:

Kargıpınarı, Erdemli, Limonlu, Kumkuyu ve Kızkalesi’ni geçerek Narlıkuyu’ya ulaştık. Yoldan saparak deniz kıyısına doğru, yeşil ile mavinin birleştiği nefis Akyar koyuna geldik.

Anayolda sonra toprak ve taşlı bir yoldan gidiliyordu.

Deniz muhteşemdi ancak tesisler yetersizdi. Denizin dibinin kum olmasına karşın kıyı kayalık olduğundan ya bu kayalıklardan, ya da kıyıdaki paslı bir merdivenden denize giriliyordu. Kayalıkların üzerine bitişik düzen yerleştirilen şezlonglardan da şezlong başına 10 TL istemekten hiç çekinmiyorlardı. Hatta yemek için yaptıkları o tuhaf şeye de “sıkma” demekten dolayı hiçbir utanç duymuyorlardı. Bunlara rağmen Akyar koyunda denize girmek, tuzlu suya karışan dipten gelen dondurucu tatlı suyu vücudunda hissetmek, yazın sıcağında titremek için yine gidilir, yine gidilir.

Cennet Cehennem denilen obrukların da buraya yakın olduğunu duymuş, ama bugüne kadar hiç yolum düşmemişti. Denizden sonra akşam üzeri güneş biraz alçalmaya başladığında gezmeyi planlamıştık. Kafede çalışanlar  saat 17’de kapandığını söylemişlerdi. (Ancak gittiğimizde gişenin 19’da kapanacağını, ziyaret alanının da 20’de kapanacağını öğrenecektik).

Astım Mağarası:

Narlıkuyu’ya dönüp anayola çıktıktan sonra karşıya giden yola sapınca, Cennet-Cehennem denen ve doğal çöküntü sonucu oluşan obruklara 3 km. sonra ulaşılıyor. Çok yakınında, 400 metre ilerisinde bir de astım mağarası var. Ama astıma mı iyi geliyor, yoksa astım mı yapıyor anlamadım. Çünkü çok uzun ve derin olan, içerisinde sarkıt ve dikitler bulunan bu muhteşem mağaraya, çay bahçesi, lokanta, kafeterya karışımı bir yerin içinden geçilerek giriliyor, demir merdivenlerden döne döne aşağıya iniliyor.

     Aydınlatması yetersiz ve zemin de bir yerden sonra artık çamur oluyor. Ama çok ilginç ve görmek gerek.

Aslında tam virajda Cennet Cehennem tabelasını göremediğim için yola devam ederek bu sayede astım mağarasını da görmüş olduk. Önce Cennet Cehennem obruklarını görmüş olsaydık, burayı görecek fiziksel gücü kendimizde bulamayacak ve geri dönecektik.

Cennet Cehennem :

Önce yukarıdaki Cehennem obruğu geziliyor. Çapı yaklaşık 100 metre olan bu obruğun içine inilmiyor. Kenarındaki balkon ya da teras gibi bir yerden seyrediliyor. Aşağı kısımları çok yeşillik, ağaçlık, cennet gibi bir yer!

Daha sonra biraz aşağıya dönüp, Cennet obruğunun içine doğru patikadan döne döne inilmeye başlanıyor. Cennet çukuru biraz daha geniş ve derin. 200 metreye yakın bir çapı varmış gibi geldi bana. Aşağıya doğru inildikçe, artık ağaçların arasına güneş girmez oluyor ama nem de artıyor. Aşağıya kadar 455 basamak varmış. Cehennem gibi bir yer!

Çukurun sonuna doğru 1500 yıllık olduğu düşünülen bir şapel var. Meryem Ana adına yaptırılmış. Şapelin arkasından aşağıya inilince oyuk devam ediyor, karanlık ve zemini çamurlu bir mağaraya dönüşüyor. Daha önceden buraya gelenlerin söylediklerine göre burada su akıyormuş, mağaranın içine doğru devam ediyormuş ve Akyar koyunda denize karışarak oranın suyunun soğuk olmasına neden oluyormuş. Ancak su yerine ayakkabılarımıza, bacaklarımıza sıçrayan çamur vardı sadece!

Narlıkuyu:

Günümüzü Narlıkuyu’ya dönüp bakkalın önündeki tulumbadan su içerek ve “Öğretmenin Yeri”nde lokma yiyerek sonlandırdık.

     

Narlıkuyu’da koyun kıyısında, hepsinin de manzarası ve ortamı çok güzel olan balık lokantaları vardı. Aklım onlarda kaldı ama akşama başka bir programımız olduğundan bir başka sefere kaldı.

Dönüş yolundaki Kızkalesi de başka bir yazının konusu olacak gibi görünüyor.